Bajka Turniejowa 4

A oto nasza wczorajsza bajka turniejowa.

Opowieść o herbaciarzu

Dawno, dawno temu żył sobie wielki herbaciarz, który był starszym, niskiego wzrostu, słabym człowiekiem. Natomiast ludzie w okolicy szanowali go za jego wspaniale wykonywaną ceremonię herbaty. Pewnego dnia herbaciarz otrzymał zaproszenie od Cesarza. Spakował swoje rzeczy, zarzucił worek na plecy i wyruszył w długą drogę do Kyoto. Po kilku dniach dotarł na miejsce i odbył swoją ceremonię parzenia herbaty przed obliczem Cesarza. Herbaciarz tak zaimponował Cesarzowi, że ten ugościł go z najwyższym honorem jaki mógł herbaciarzowi okazać, a jako prezent podarował mu dwa samurajskie miecze. Herbaciarz przyjął prezent z największą pokorą. Ukłonił się przed Cesarzem, zarzucił miecze i worek na plecy i ruszył w drogę do domu. Dwa dni później niezbyt krzepki herbaciarz przechodził przez małą wioskę, aż nagle zatrzymał go samuraj który patrolował okolice.

Nie był to byle jaki samuraj, był to potężny i szanowany wojownik. Z początku nie mógł uwierzyć własnym oczom, co tak słaby i mały mężczyzna robi z tak wspaniałymi mieczami? Nie tracąc czasu samuraj zastąpił drogę herbaciarzowi i powiedział: „Jak śmiesz kpić ze wszystkich samurajów, nosząc takie miecze? Nie zniosę takiej obrazy. Spotkamy się tutaj jutro, w tym miejscu i wyrównamy porachunki.” Obydwaj się ukłonili i rozeszli w swoich kierunkach. Herbaciarz wyglądał na pewnego siebie, lecz w głębi duszy panikował „co powinienem zrobić?”
Nie czekając nocy poszedł po poradę do starego nauczyciela samurajów, który udzielił mu odpowiedzi: „Jutro rano prawdopodobnie umrzesz” i zamilkł. Herbaciarz spytał „Czy nie ma jakiegoś innego wyjścia?”, nauczyciel odpowiedział: „Jest, parzenie herbaty”.

Z samego rana herbaciarz i samuraj spotkali się w umówionym miejscu w wiosce. Ukłonili się i każdy z nich wyjął miecze. Samuraj spojrzał na końcówkę swego miecza i na twarz herbaciarza, natomiast herbaciarz zrobił to samo, lecz z całym skupieniem i poświęceniem jakie dotąd wkładał w parzenie herbaty. Widząc to samuraj, odstąpił w tył, schował miecz, ukłonił się i powiedział: „Proszę o wybaczenie, nie wiedziałem, że jest Pan samurajem…”

Jaki z tego morał?:)