Sklep ze słodyczami

Po wczorajszym dniu i bliższym zapoznaniu się z zawartością walizek, zgodnie stwierdziliśmy z Sempaiami, że gdyby tylko zebrać upchnięte do bagażu słodycze z jednej grupy – to swobodnie moglibyśmy otworzyć nieźle wyposażony sklepik ze słodyczami. A tak poważnie – to zdjęło nas przerażenie, na ilość batonów i ciastek, które niektórzy mieli ze sobą. I żeby to jeszcze były batony typu „musli”, energetyczne, z błonnikiem itd… ale nie, Kit Kat, Snickers i inne tego rodzaju zapychacze. Jak się do tego dołoży nieodzowne zakupy w sklepiku (bo być przecież muszą) to robi się taka sterta słodyczy, że ręce opadają. Przyznam, że po tym, jak przyjrzałam się tej ilości i zobaczyłam wyniki jedzenia na stołówce – zarządziłam ogólnoobozową konfiskatę batonów. Oczywiście – każdy w swojej grupie i nikomu batony nie przepadną (wkładamy do podpisanych torebek i wydajemy pojedynczo), ale na litość boską – walizka dziecka nie może się składać w 1/3 ze słodyczy, które dzieciak rąbie jak wiewióra szyszki. I nic dziwnego, że niektóre osobniki „nie lubią” większości jedzenia na stołówce, skoro przychodzą już nafutrowane słodyczami, które zjadają w pokojach. Przecież nikt nie stoi nad nimi i nie pilnuje cały czas. A chyba nie myśleliście Państwo, że 20 batonów wystarczy na cały obóz, bo delikwent sobie będzie racjonował i delektował się smakiem?:)

I co z tego, że jest ograniczenie w kupowaniu słodyczy i napojów słodkich bąbelkowych – kiedy magazyn w pokoju zaspokaja wszystkie potrzeby?

Ja nie jestem fanatyczką diety, dobry Snickers nie jest zły, a słodycze to nie najgorszy demon, tylko przyjemność dla podniebienia – ale nie oszukujmy się,  ilość ma znaczenie.

Mamy dzieciaki takie jakie mamy, w większości – wstyd przyznać, mało sprawne, często z widoczną już nadwagą. Zapraszam na trening – ile dzieci potrafi dotknąć głową do kolan nie uginając nóg? 10%? A ilu z nich przeszkadza w tym brzuch?  Patrzyliście kiedyś, jak dzieci biegają? Ok, powie mi ktoś zaraz „moje dziecko jest chude, sprawne i może jeść i 5 czekolad dziennie”. W porządku. Ale to, że jest chude teraz nie oznacza, że będzie takie całe życie i że można rozpasać jego organizm nadmiarem cukru. Poza tym – wyrabiamy w ten sposób u dzieciaków fatalne nawyki żywieniowe. Wiecie co jest największym marzeniem wielu dzieci? – posiłek w Macu.  Powiem szczerze, że jak słyszę, że ktoś w nagrodę idzie z dzieckiem do Mac Donalda – to przyznam, że mi prywatnie przewracają się flaki.  Z jednej strony – dbałość o umysł, najlepsze szkoły, najlepsze oceny… a z drugiej, najgorszy fast food, tony batonów i wpisy w kartach, ze dziecko „nie lubi warzyw”…  Ale, że co, wszystkich nie lubi?

Złoty środek, złoty środek musi być na wszystko… ani niedobór ani braki nie są zdrowe dla umysłu .

Po co dawać na obóz dosładzacze i batony w ogromnej ilości? Przecież mają tu duży wysiłek, bardzo rozbudowane wyżywienie na stołówce (do wyboru do koloru) – mogą zjeść wszystko co im da zdrową energię, a na deser są owoce. Ale jak potrzeba – to mogą kupić sobie loda albo ten nieszczęsny batonik . Wysiłek i normalne, regularne jedzenie to najlepsze dla młodego ludzika. Po co oszukiwać organizm cukrem?

Z małego chudego biegającego Jasia wsuwającego batona i fast foody przy każdej okazji (aktualne spalanie w okolicach 100%), wyrośnie potem wielki gruby Jan z oponami jak ludzik Michelin, który już nie będzie tak biegał (bo inny tryb życia, bo inny metabolizm, bo nauka, bo matura, bo studia)… a nawyk batonowy będzie tylko pchał ten tłuszcz w opony i pchał i pchał….

Zatem u nas – najpierw normalne jedzenie – potem maszketka;)

PS. Oczywiście, pytanie „po co dawać” – jest retoryczne. Ja wiem po co – żeby było lepiej i słodziej i milej. Tylko, taka torba słodyczy to nic innego, jak próba zagłaskania z miłości na śmierć…biednych komórek 🙂